Muğla’nın turistik ve sakin ilçesi Datça, doğal güzelliklerinin yanı sıra içerisinde barındırdığı insan hikayeleriyle de dikkat çekiyor. Bu hikayelerin en çarpıcılarından biri ise ilçenin tek ayakkabı tamircisi olarak görev yapan 43 yaşındaki Rıdvan Arslan’a ait. Ambarcı Caddesi üzerinde bulunan mütevazı dükkanında, çeyrek asrı aşkın bir süredir ilçe sakinlerinin eskilerini yenileyen Arslan, kaybolmaya yüz tutmuş bir mesleğin son temsilcilerinden biri olarak teknolojizone.com.tr ekibinin dikkatini çekiyor. Rıdvan Usta, hem rakipsiz olmanın avantajlarını yaşıyor hem de kendisinden sonra bu zanaatı devralacak kimsenin olmamasının hüznünü taşıyor.
Depremden Kaçış ve Yeni Bir Başlangıç
Rıdvan Arslan’ın Datça ile yollarının kesişmesi, Türkiye’nin yakın tarihindeki en acı olaylardan biri olan 1999 Düzce Depremi’ne dayanıyor. Aslen Mardin Midyatlı olan ancak o dönemde Düzce’de yaşayan Arslan, deprem felaketinin ardından hayatını yeniden kurmak zorunda kalmış. O süreci talihsiz bir dönem olarak nitelendiren usta isim, abisinin vesilesiyle Datça’ya gelerek burada yeni bir hayata adım atmış. Mesleğin inceliklerini abisinden öğrendiğini belirten Arslan, hem okul hayatını sürdürüp hem de dükkânda çıraklık yaparak zanaatın temellerini atmış. O günden bu yana tam 26 yıldır Datça halkına hizmet veriyor.
Rekabetsizliğin Getirdiği Mutluluk ve Yük
Günümüzde seri üretim ve tüketim çılgınlığı artarken, tamirat kültürü giderek azalıyor. Ancak Rıdvan Arslan, Datça’da bu kültürün kalesi gibi ayakta duruyor. Sadece ayakkabı değil; çanta, kemer ve cüzdan gibi deri ürünlerinin de tamiratını gerçekleştiren Arslan, ilçede bu işi yapan tek usta olmanın getirdiği yoğunluktan ve ilgiden memnun. teknolojizone.com.tr olarak gözlemlediğimiz kadarıyla, ilçe halkı ile Arslan arasında güçlü bir sevgi bağı oluşmuş durumda. Rıdvan Usta, “Bu işi Datça’da tek başıma yapıyorum. Hiç rakibim olmadı, bundan mutluluk duydum. İnsanlar beni seviyor, ben de insanları seviyorum. İşimi seviyorum, huzurluyum” sözleriyle mesleki tatminini dile getiriyor.
Gelecek Endişesi: “Ben Bırakırsam Datça Ayakkabısız Kalır”
Mesleki başarısının ve tekel olmanın verdiği huzurun yanı sıra, Rıdvan Arslan’ın derin bir endişesi de bulunuyor: Çırak yetişmemesi. Geleneksel mesleklerin en büyük sorunu olan “el verecek” yeni nesillerin bulunamaması, Datça’daki bu küçük dükkanda da hissediliyor. Gençlerin zanaata ve el işçiliğine ilgi göstermediğinden yakınan Arslan, arkasından gelecek birinin olmamasını üzücü bir durum olarak değerlendiriyor.
Mesleğin sabır ve emek istediğini, ancak öğrenildiğinde ömür boyu sahibine ekmek kazandırdığını vurgulayan Arslan, durumun ciddiyetini şu çarpıcı sözlerle özetliyor: “Gençler bu işlere ilgi göstermiyor. Okul yok, teşvik yok. Bir çırağım olsa çok mutlu olurum. Arkamdan bu işi devam ettirecek biri yetişse keşke, ben bırakırsam Datça ayakkabısız kalır.” Bu sözler, sadece bir ustanın serzenişi değil, aynı zamanda kültürel bir mirasın yok olma tehlikesine karşı bir uyarı niteliği taşıyor.
